ေနာက္က်တဲ့ နံနက္ခင္း

(၁)
သက္ေတာ္(၇၀) ေက်ာ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ခြၽဲသလိပ္ တစ္ဆုိ႔ေသာ အသံတုန္တုန္ အက္အက္ကုိ ဣေျႏၵရစြာ ၫႇစ္ထုတ္ရင္း ျမတ္စြာဘုရား၏ မဂၤလသုတ္ တရားေတာ္ႏွင့္ တြဲစပ္လ်က္ အာ၀ါဟ၊ ၀ိ၀ါဟ မဂၤလာေရးရာမ်ား၊ လင့္၀တ္မယား၀တ္ စသည္မ်ားကုိ ရွည္လ်ား ေ၀့လည္စြာ ေဟာၾကားၿပီးေနာက္ အႏု ေမာဒနာတရားကုိ တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္းေဟာ ေျပာၿပီးခ်ိန္တြင္ နံနက္ (၁၁) နာရီထုိးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။လည္ေခ်ာင္း ေျခာက္ေသြ႔သြားပုံရ ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္ အားလုံး သာဓုေခၚသံမ်ား ရပ္တန္႔ သြားသည္ႏွင့္ သူ႔ေရွ႔မွာ အသင့္ ရွိေနေသာ ကမၺလာသီး ေဖ်ာ္ရည္ကုိ တစ္က်ိဳက္၊ ႏွစ္က်ိဳက္မွ် ဘုန္းေပးေတာ္မူသည္။
သူသည္ ငယ္ျဖဴစင္စစ္၊ သက္ ေတာ္ရွည္၊ သီလသမာဓိႀကီး မားေသာ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ ေသာ္ျငား ယခုကဲ့သုိ႔ မဂၤလာ ဆြမ္းေကြၽး၊ မဂၤလာ အလွဴ ဒါန ပြဲငယ္ကေလးမ်ားတြင္ မေမာ မပမ္းႏုိင္ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေဟာ ၾကား ဆုံးမေလ့ရွိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိ။

ပုကြ၀ဖုိင့္ေသာ သတုိ႕သား ခင္ေမာင္စိန္သည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေရွ႕ ေလးေပ အကြာေလာက္မွာ (၁)နာရီခန္႔ၾကာေအာင္ က်ဳံ႕က်ဳံ႔၀ပ္၀ပ္ ထုိင္ေနခဲ့ရသျဖင့္ ေညာင္းညာထုံက်ဥ္ကာ ငုံ႔ထား ခဲ့ေသာ ဦးေခါင္းကုိ ျပန္ေမာ့၍ မရေတာ့သလုိ ဇက္ႀကီးခုိင္ လ်က္ စိတ္ညစ္သလုိ ခံစားေနရ၏။ နံနက္(၁၀)နာရီေနရွိန္ ေသာေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကုိယ္လုံးမွာ ေခြၽးစုိၿပီး ပူစပ္အုိက္ေလွာင္၊ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနသည္။

(၂)
သူ႔ေဘးမွ သတုိ႔သမီး မာလာသန္႔သည္လည္း ခင္ပြန္း ေလာင္းနည္းတူ မလႈပ္မယွက္ ထုိင္ေနခဲ့ရာက ေက်ာက္႐ုပ္ ႀကီးျဖစ္သြားသကဲ့သုိ႔ ပကတိ ၿငိမ္သက္ေန၏။ မာလာသန္႔၏ ေသးေသး ခြၽန္ခြၽန္ႏွာေခါင္းဖ်ား ထိပ္၌ ေခြၽးပြင့္ကေလးေတြ စုိ႔တြယ္ေနသည္ကုိ သူမကုိယ္ တုိင္ပင္ သတိ မထားမိႏုိင္ ထုံထုိင္းႏြမ္းနယ္ေနသည္။
မဂၤလာဆြမ္းေကြၽး၊ မဂၤလာ တရားပြဲ ကေလးသုိ႔ လာေရာက္ တရားနာ သာဓုအႏု ေမာဒနာေခၚၾကသူ မ်ားမ်ား စားစားမရွိ။ ဆရာေတာ္တရား ခ်ီးျမႇင့္ရာ အခန္းကေလးမွာလည္း တရားနာ ပရိသတ္ မ်ားမ်ားစားစား အတြက္ ေနရာ က်ယ္၀န္းမႈ မရွိ။ ႏွစ္ဖက္ မိဘမ်ား၊ အရင္းျခာဆုံး ႏွစ္ဖက္ ေဆြမ်ိဳးအနည္းငယ္၊ ေဆြမ်ိဳးလုိ ခင္မင္သူမိတ္ သဂၤဟ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ဆုိလွ်င္ စုစုေပါင္း တစ္ဒါဇင္ခြဲ ေလာက္ပဲ ရွိႏုိင္သည္။ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းအျပင္ဘက္ ဓမၼာ႐ုံခန္းမႀကီးထဲ၌မူ ဧည့္သည္ ပရိသတ္ (၁၀၀)နီးပါးခန္႔ စုေ၀းေနၾက၏။ သူတုိ႔ထဲက အမ်ားစုမွာ မဂၤလာဦး တရားနာ ေရစက္ခ် အစီအစဥ္ၿပီး သည္ႏွင့္ ၾကက္သားဒန္ေပါက္ ႏွင့္ ေရခဲမုန္႔ အ၀အၿပဲ ေလြးၾကရန္သာ စိတ္ေစာေနၾက သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဧည့္သည္ အခ်ိဳ႔မွာ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ဣေျႏၵမဲ့လ်က္၊ ဆရာေတာ္၏ တစ္ထပ္တုိက္ ေက်ာင္း ကေလးဆီသုိ႔ လည္ပင္းႀကီးေတြ ေစာင္းလိမ္ရင္း မၾကာခဏ လွမ္းၾကည့္ေနၾက သည္။ ကေလး အခ်ိဳ႔ကေတာ့ စားပြဲမ်ားေပၚရွိ ေရခဲ ေရဘူးမ်ားထဲမွ ေရခဲေရမ်ားကုိ မၾကာခဏ ငွဲ႔ေသာက္ေနၾက၏။ ေယာက်္ားႀကီး အခ်ိဳ႔က စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ စီးကရက္ေတြ တရၾကမ္း ဖြာ႐ႈိက္ေနၾကသည္။

(၃)
အသက္(၄၁)ႏွစ္သား ခင္ေမာင္စိန္သည္ သတၱဳကုိင္း ပါ၀ါမ်က္မွန္ ကေလးတပ္ ထားၿပီး ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းသျဖင့္ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္သူတစ္ဦး အသြင္ ေပၚလြင္ေနေသာ္လည္း (စင္စစ္)သူသည္ “အေခါက္ ထူ” ထုံထုံ ထုိင္းထုိင္းထဲက သာျဖစ္၍ အရက္အနည္းငယ္ မွ် မူးခ်ိန္မွအပ စိတ္ျမန္လက္ ျမန္ စကားေျပာ ျမန္လွသူ မဟုတ္ေခ်။ သူသည္ “ႏိုင္ငံ ျခားျပန္”ေၾကးရတတ္ တစ္ဦး ျဖစ္သည့္တုိင္ ပညာရွင္ပညာ တတ္တစ္ဦး မဟုတ္၊ အိမ္နီး ခ်င္းႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံရွိ အထည္ လိပ္စက္ ႐ုံႀကီတစ္႐ုံမွာ (၆) ႏွစ္ၾကာ သာမန္ထုပ္ပုိး ၀န္ထမ္း အလုပ္သမားအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသူသာ ျဖစ္၏။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္လုိက္ လွ်င္ေတာ့ ခင္ေမာင္စိန္က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္တကၠသိုလ္ တစ္ခုခုမွာ ပါေမာကၡ ရာထူး ရထားသည့္ ပညာရွိငယ္ တစ္ဦးအလား မွတ္ထင္ရ သည္။ ခင္ေမာင္စိန္သည္ (စင္ စစ္) ဆယ္တန္းပင္ ေအာင္ခဲ့ သူ မဟုတ္ေခ်။

အသားညိဳညဳိ၊ ပိန္ကပ္ ကပ္႐ုိးႀကီးေဂါင္ဂင္ သတုိ႔သမီးမွာ အသက္(၃၆)ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံေက်ာ္ အလွဖန္တီး ရွင္(ကုိ)စူဇီသက္လ်ာက သတုိ႔ သမီးမာလာသန္႔ကုိ (၁၆)ႏွစ္ သမီးဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပမ္း စားျပင္ဆင္ ျခယ္မႈန္းေပးခဲ့ေသာ္လည္း ထုိမိန္းမလ်ာႀကီး ႀကိဳးပမ္းမႈက ေအာင္ ျမင္ျခင္းမရွိ။ မာလာသန္႔မွာ ေရႊထည္ စိန္ထည္လက္၀တ္ လက္စားမ်ားေအာက္တြင္ ေတာနယ္ ေက်းလက္ဘုရားပြဲ ေစ်းတန္းမွ တိုင္းရင္းျဖစ္႐ုိးရာ အ႐ုပ္ တစ္႐ုပ္ကဲ့သုိ႔ မာေတာင့္ေတာင့္ေျပာင္၀င္း၀င္းႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ေတာင္တုႀကီးေတြက သူမ၏ မ်က္ႏွာ အေပၚျခမ္းကုိ လႊမ္းမုိးထားသေယာင္ ပင္ထင္ေနရသည္။