မိုးခါးေရ

ဒီပန္းခ်ီကားေ႐ွ႕မွာ က်ဳပ္ရပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ ဒီပန္းခ်ီကားထဲမွာ တစံုတရာကို ေတြ႕နုိးနုိးနဲ႕ ႐ွာေဖြေနမိဆဲ။ တခုခုကေတာ့ ေသခ်ာစြာမွားယြင္း ေနခဲ့ၿပီ။ နံေဘးမွာက်ဳပ္နဲ႕အတူ ဒီပန္းခ်ီကားကိုၾကည့္ေနတဲ႕သူဆီ ေမးခြန္းေတြႃပိုက်မယ္႕ဆဲဆဲ။
"အခုလာေနတာ ဒီပန္းခ်ီကားရဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာေပါ့"
ဟန္က်လိုက္တာ။ က်ဳပ္ရင္ထဲ အေတာ္ကသိကေအာက္နုိင္လွလြန္းလို႕ အန္ခ်ခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အတိအက်ဆံုးေျဖနုိင္မယ့္သူက အခုလာေနတဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာကလြဲလို႕ ဘယ္သူမ်ားျဖစ္နုိင္ဦးမလဲ။ သူအနားေရာက္လာတဲ႕အခါ က်ဳပ္ေ႐ွ႕အရင္ နံေဘးကလူရဲ႕စကားေၾကာင္႕ က်ဳပ္နုွတ္ေတြဆြံ႕အသြားတယ္။
"ကြန္ကရက္က်ဳေလး႐ွင္းဆရာ...အေတာ္ကိုလက္ရာေျမာက္ပါတယ္...ပန္းခ်ီကားနာမည္နဲ႕လဲ အလြန္လိုက္ဘက္ပါတယ္"
က်ဳပ္ကပဲ လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့တာလား။ က်ဳပ္အစာမေၾကတာက အဲဒီပန္းခ်ီကားနာမည္ပါ။ မဲမဲေမွာင္ေမွာင္နဲ႕ အႁဖူေရာင္ေဆးတစက္ေတာင္ စြန္းထင္းမေနတဲ႔ ဒီပန္းခ်ီကားနာမည္က "အႁဖူေရာင္" တဲ႔။ က်ဳပ္မမွားဘူးဆိုရင္ ဒါပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ လြဲေခ်ာ္မွုပဲ။ က်ဳပ္ဘာမွျပင္ဆင္ခ်ိန္ မရခင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒီပန္းခ်ီကားနား ေရာက္လာၾကတယ္။ ထူးဆန္းတာက က်ဳပ္နံေဘးကလူရဲ႕စကားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ႕ ခ်ီးမြမ္းစကားေတြ။ ပန္းခ်ီဆရာကေတာ႔ ခ်ီးမြမ္းသံေတြၾကားက သံသယမ်က္လံုးေတြနဲ႕ က်ဳပ္ကို သတိမထားမိ႐ွာဘူး။ က်ဳပ္ဘယ္လိုမွ ေနမရတဲ့အဆံုး ေခ်ာင္းတခ်က္ဟန္႔လိုက္ေတာ့ အားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြ က်ဳပ္အေပၚပံုက်လာတယ္။ က်ဳပ္က ပန္းခ်ီဆရာကိုပဲ တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး အသိခ်င္ဆံုးေမးခြန္းကို ေမးလိုက္တယ္။
"ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ ဒီပန္းခ်ီကားကို ဒီနာမည္ေပးထားတာ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕လား ဒါမွမဟုတ္ မွားယြင္းမွုတခုလား"
ေမးခြန္းအဆုံးမွာ ပန္းခ်ီဆရာခဏၿငီမ္သက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔ က်ဳပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္တယ္။ အနားမွာ႐ွိတဲ႕ လူေတြအားလံုးကလဲ ဝိုင္းရယ္ၾကတာ ရယ္သံေတြက ပန္းခ်ီျပခန္းတခုလံုး ဖုံးလြွမ္းသြားတယ္။ ၾကည့္စမ္း။ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ ခံျပင္းစရာေကာင္းတဲ့ အႁပုအမူလဲ။ ပန္းခ်ီဆရာဟာ က်ဳပ္လံုးဝေမၽွာ္လင့္မထားတဲ႔ အေျဖစကားနဲ႕ က်ဳပ္ကို မတရား အနုိင္ယူဖို႕ ႄကိုးစားခဲ့တယ္။
"ဒီေလာက္ ႁဖူေဖြးသန္႕စင္ေနတဲ႕ ပန္းခ်ီကားကို မဲေမွာင္ေနတယ္လို႔ ျမင္ရတာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခပ္စုတ္စုတ္ေနကာမ်က္မွန္တလက္ေၾကာင့္ ျဖစ္မွာေပါ့"
က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို ေယာင္ယမ္းၿပီး စမ္းၾကည့္မိတယ္။ ေမြးကတည္းက ေနကာမ်က္မွန္ေတြမုန္းတတ္တဲ႕ က်ဳပ္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာကို ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့တာေၾကာင့္ အဲဒီခန္းမထဲက ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခဲ့ေတာ႕တယ္။