ပရိယာယ္

သူတစ္ပါး၏ မ်ားစြာေသာ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ေၾကာင့္ မိမိ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို (အနည္းငယ္မွ်) မဆုတ္ယုတ္ ေစရာ၊ မိမိ အက်ိဳးစီးပြားကို သိ၍ မိမိ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို တိုးပြားေအာင္ ေလ့က်က္ အားထုတ္ရာ၏ (၁၆၆၊ ဓမၼပဒ) ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။ သူမ်ား အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ိဳး စီးပြားကို မပ်က္စီး ေစရဘူးလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ဘဝမွာ တျခား တန္ဖိုး ရွိတဲ့ အလုပ္ ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္စရာ ရွိေသး တယ္။ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ ဆိုင္ရာေတြကို လည္း လုပ္ေဆာင္ စရာေတြ ရွိေန ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ရဲ႕ အက်ိဳး စီးပြား အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘဝကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးသြား ေစတာ မ်ိဳးကို ေတာ့ ေရွာင္ဖို႔ လိုမွာပဲ။ ကိုယ့္ကို ဒုကၡ ေပးမယ့္၊ ကိုယ့္ဘဝကို ဖ်က္ဆီး မယ့္ သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳ ရတဲ့ အခါမွာ လည္း ကိုယ့္ ဘဝ ကို အခ်ည္းႏွီး ထိခိုက္ ပ်က္စီး မသြား ရေအာင္ အဲဒီ လူမ်ိဳးေတြ လက္က လြတ္ ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ရေတာ့ မွာပဲ။
တခ်ိဳ႕ေသာ အေျခ အေနမ်ိဳးေတြမွာ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ပ်က္စီး ေအာင္ ဖန္တီးမယ့္ သူမ်ိဳးေတြ နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခါမွ ႐ုတ္တရက္ တိုက္႐ိုက္ ရင္ဆိုင္ အံတုၿပီး ေခ်မႈန္း မပစ္ႏိုင္တာ မ်ိဳးရွိတတ္တယ္။ ဒီလို အေျခ အေနမ်ိဳးမွာ ပရိယာယ္သံုးၿပီး ေက်ာ္လႊားလြန္ ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ရတာမ်ိဳးလည္းရွိမွာပဲ။
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ပ်က္စီး ေစမယ့္ သူမ်ိဳး ေတြရဲ႕အႏၱရာယ္ က လြတ္ႏိုင္တဲ့ ပရိယာယ္ အေၾကာင္း ေျပာတဲ့ အခါမွာ ဇာတ္ေတာ္မွာ လာတဲ့ ဝါနရိႏၵ ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကို ေရွးေရွး လူႀကီး သူမေတြ က အကိုး အကား ျပဳၿပီး ေျပာေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီ ဇာတ္ေတာ္ ထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ က လူ သတၲဝါေတြေတာ့ မဟုတ္ၾက ပါဘူး။ တိရစၦာန္ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းရယ္၊ ေဒဝဒတ္ အေလာင္း အလ်ာ မိေက်ာင္းဖို နဲ႔ စိၪၥမာန အေလာင္း ျဖစ္တဲ့ မိေက်ာင္းမ... အားလံုး ဇာတ္ေဆာင္ သံုးဦးပဲ ပါပါ တယ္။
ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းဟာ ျမစ္ကမ္းနားမွာ ေနတယ္။ အဲဒီ ျမစ္ရဲ႕ အလယ္မွာ ကြ်န္းတစ္ခုရွိေနတယ္။ အဲဒီကြ်န္းမွာ သရက္၊ ပိႏၷဲ အစရွိတဲ့ ထူးထူးျခားျခား စားေသာက္ခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ သစ္သီးဝလံေတြရွိတယ္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ဟာ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီကြ်န္းကို သြားၿပီး ႏွစ္သက္ရာရာ သစ္သီးဝလံေတြကို စားေလ့ရွိတယ္။ ကြ်န္းေပၚကို ဘုရားေလာင္း သြားပံု သြားနည္းကို ေျပာရဦးမယ္။ ဘုရား ေလာင္း ေမ်ာက္ေနတဲ့ ဒီမွာဘက္ ျမစ္ကမ္းနဲ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ကြ်န္းၾကားမွာ ျမစ္ေရထဲက ေပၚထြက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ ေဆာင္တစ္ခုရွိတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းသြားပံုက ဒီဘက္ျမစ္ကမ္း မွေနၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ ေရာက္ ေအာင္ ခုန္တယ္၊ တစ္ခါ ေက်ာက္ ေဆာင္ေပၚကေနၿပီး ကြ်န္းေပၚကို ေရာက္ေအာင္ ခုန္တယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ဆင့္ခုန္ၿပီး ကြ်န္းေပၚ ေရာက္ေအာင္ သြားသလို အျပန္မွာလည္း ကြ်န္းကေန ေက်ာက္ေဆာင္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ကေန ဒီဘက္ကမ္းေရာက္ေအာင္ ႏွစ္ဆင့္ ခုန္ၿပီး ျပန္လာေလ့ရွိတယ္။
အဲဒီလို ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ အသြားအျပန္လုပ္တာကို အဲဒီျမစ္ မွာေနတဲ့ မိေက်ာင္းမက ျမင္တယ္။ ျမင္ၿပီးေတာ့ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို စားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္ တယ္။ ဒီလို စားခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ ေနေၾကာင္းကို သူ႔လင္ မိေက်ာင္းဖိုကို ေျပာျပတယ္။ မိေက်ာင္းဖိုက သူ႔မယား မိေက်ာင္းမရဲ႕ စားခ်င္တဲ့ဆႏၵကို ျဖည့္ ဆည္းေပးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာတယ္။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႔ေသာ ညေနမွာ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ ကြ်န္းကေနၿပီး ျပန္ခုန္ အလာမွာ အဆင္သင့္ ဖမ္းမယ္ ဆိုတဲ့ အၾကံနဲ႔ မိေက်ာင္းဖို ဟာ ေက်ာက္ ေဆာင္ေပၚမွာ သြားၿပီး ဝပ္ေနတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ဟာ အရင္ ရက္ေတြက လိုပဲ သစ္သီး ဝလံေတြကို လိုသေလာက္ စားေသာက္ၿပီးလို႔ ညေန ခ်မ္းေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒီမွာဘက္ ကမ္းကို ျပန္ဖို႔ အတြက္ ကြ်န္းက ေနၿပီး ေက်ာက္ေဆာင္ဆီ ကို ခုန္မယ္ ဆိုၿပီး လွမ္းၾကည့္ လိုက္တယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္မွာ ထူးျခားခ်က္ ရွိေနတာကို ဘုရားေလာင္ ေမ်ာက္ သတိထား မိေနတယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္ ဟာ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူဘဲ ပိုၿပီး ျမင့္ေမာက္ ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတြ႕ေနတယ္။ ျမစ္ေရ ဟာ ေလ်ာ့ လည္းမေလ်ာ့၊ တိုးလည္း မတိုးဘဲ ရွိေန ပါလ်က္ နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီေက်ာက္ေဆာင္ ဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုၿပီး ႀကီးေန ျမင့္ေန သလို ျဖစ္ေန တာလဲလို႔ စူးစမ္း ၾကည့္တယ္။ ငါခုန္ လာရင္ ဖမ္းဖို႔ အတြက္ မိေက်ာင္းမ်ား ဝပ္ေန သလားလို႔ လည္း စူးစမ္း ၾကည့္တယ္။ မွန္ မမွန္ သိရေအာင္ ဆိုၿပီး ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ဟာ ကြ်န္းေပၚ ကေနၿပီး အို...အခ်င္း ေက်ာက္ေဆာင္ လို႔ လွမ္းၿပီး ေခၚၾကည့္တယ္။
ေက်ာက္ေဆာင္ က ဘယ္ထူးလိမ့္ မတံုး။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္က ေက်ာက္ေဆာင္ ကို သံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ လွမ္းေခၚ လို႔ ျပန္မထူးတဲ့ အခါမွာ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ က ဒီေန႔ ငါ့ကို သင္ေက်ာက္ေဆာင္ ဘာျပဳလို႔ ျပန္ၿပီး စကား မတံု႔လွယ္ တာလဲ လို႔ ေက်ာက္ ေဆာင္နဲ႔အရင္ကလည္း စကားလက္ဆံုက်တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာတယ္။ ဒါကို ဝပ္ေနတဲ့ မိေက်ာင္း က အရင္ေန႔ေတြ က ေက်ာက္ေဆာင္ ဟာ ေမ်ာက္နဲ႔ စကား တံု႔ျပန္ ေျပာဆို ပံုေပၚတယ္၊ ဒီေတာ့ ငါ့ကိုလည္း ေက်ာက္ေဆာင္ အေနနဲ႔ မွတ္ယူေအာင္ စကား တံု႔ျပန္မွပဲ ဆိုၿပီး အို.. အရွင္ေမ်ာက္၊ ဘာေျပာမွာ လဲလို႔ တံု႔ျပန္ လိုက္ တယ္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ ဟာ ေက်ာက္ ေဆာင္ေပၚမွာ ဝပ္ေနတာ မိေက်ာင္း ပဲလို႔ အေသ အခ်ာ သိသြား ၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေက်ာက္ ေဆာင္ေပၚမွာ ခုလို လာၿပီး ဝပ္ေနတာ လဲလို႔ ေမးတယ္။ မိေက်ာင္းက သူ႔မယား မိေက်ာင္းက သင့္ႏွလံုးသား ကို စားလိုတယ္ ဆိုလို႔ သင့္ကို ဖမ္းဖို႔ ဝပ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာတယ္။
ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ရဲ႕အျဖစ္ကို ၾကည့္ရင္ ေနကလည္း ေမွာင္စ ျပဳလာၿပီ။ ဒီကြ်န္းက ေနၿပီး မိေက်ာင္းရန္ က လြတ္ေအာင္ တျခားလမ္းလည္း မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ က ပရိယာယ္ နဲ႔ မိေက်ာင္းကို အေဆြ မိေက်ာင္း၊ သင့္မယား ရဲ႕ အလို ဆႏၵ ျပည့္ေအာင္ ငါဟာ ငါ့ခႏၶာကို စြန္႔ခဲ့ ပါမယ္။ ကဲ...သင့္ခံတြင္း ကို ဟထားပါ။ ငါ ခုန္လာတဲ့ အခါ ငါ့ကို ဖမ္းလိုက္ ေပေတာ့´လို႔ ေျပာေတာ့ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ခုန္ဝင္မယ့္ ေမ်ာက္ကို အသင့္ ဖမ္းဖို႔ ပါးစပ္ကို ဟထား တယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ဟာ မိေက်ာင္းရဲ႕ ဦးေခါင္းေပၚ တည့္တည့္ က်ေအာင္ ခုန္တယ္။ မိေက်ာင္း ရဲ႕ ဦးေခါင္းေပၚ ကို ေထာက္စရာ ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ လွ်ပ္ျပက္ သလို လ်င္ျမန္မႈ နဲ႔ ျမစ္ကမ္းဆီ ကို ဆက္ၿပီး ခုန္သြားတယ္။
ဒီနည္းအားျဖင့္ ဘုရားေလာင္း ဟာ မိေက်ာင္း ရဲ႕ အႏၱရာယ္က ေနၿပီး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ တယ္။ ဆိုခဲ့တဲ့ အတိုင္း လူႀကီး သူမေတြဟာ ဒီ အျဖစ္ အပ်က္ကို ကိုးကားၿပီး ေဘးရန္အႏၱရာယ္ ေတြျပဳလာမယ့္သူေတြကို ေအာင္ႏိုင္လႊမ္းမိုးႏိုင္ ဖို႔အတြက္ ပရိယာယ္ကို သံုးအပ္တဲ့အေၾကာင္း ဩဝါဒေပးေလ့ရွိတယ္။ ဒီမွာ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ မိေက်ာင္း ရဲ႕ အႏၱရာယ္က လြတ္ခဲ့ တာဟာ ပရိယာယ္ ေလးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္တဲ့။
ပရိယာယ္ ဆိုတာကို ဥပါယ္ လို႔လည္း သံုးႏႈန္း ၾကေသးတယ္။ ပရိယာယ္ ဆိုတာကို ရန္ေအာင္ေၾကာင္း နည္း ရန္သူကို ေအာင္ႏိုင္ ေစတဲ့ နည္းလို႔ အနက္ဖြင့္ ၾကတယ္။ လတ္ တေလာ ဂုဏ္သံုးၿပီး အႏၱရာယ္ျပဳ သူကို လႊမ္းမိုး ေအာင္ႏိုင္ျခင္း နည္းလမ္း လို႔လည္း ဆိုတတ္ ၾကတယ္။ ေျပာခဲ့တဲ့ ဝါနရိႏၵဇာတ္ကို ၾကည့္ရင္ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ဟာ ပရိယာယ္ ေလးမ်ိဳး ကို သံုးခဲ့ရာ ေရာက္တယ္တဲ့။ ဘယ္လို ေလးမ်ိဳး လဲ ဆိုေတာ့ (၁) သစၥာ၊ (၂) ဓမၼ၊ (၃) ဝီရိယ၊ (၄) စာဂ ဆိုတာ ေတြပဲ တဲ့။
(၁) သစၥာ ဆိုတာကို ဒီဇာတ္မွာေတာ့ သူတစ္ပါး ယံုၾကည္ ေလာက္ေအာင္၊ က်သြား ေအာင္ ေျပာႏိုင္ တာကို ဆိုလိုတယ္။ မိေက်ာင္း ယံုသြားေအာင္ ေျပာႏိုင္တဲ့ အတြက္ မိေက်ာင္း ဟာ ယံုယံု ၾကည္ၾကည္ နဲ႔ ပါးစပ္ဟၿပီး ေစာင့္ ေနတာ...။
(၂) ဓမၼ ဆိုတာက ဘယ္လို လုပ္ရင္ေတာ့ လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္တာကို သိတဲ့ ဥာဏ္ကို ဆိုလို တာ၊ အၾကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းရွိတာ၊ အေျမာ္ အျမင္ရွိတာ၊ ၾကံရည္ ဖန္ရည္ ရွိတာျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ဟာ မိေက်ာင္း ပါးစပ္ဟ ေနတဲ့ အခါ သူ႔ ဦးေခါင္းေပၚ က်ေအာင္ ခုန္ရမယ္၊ ဒါမွ ေထာက္တည္ရာ ရၿပီး ျမစ္ကမ္း ဆီကို ဆက္ ခုန္ႏိုင္မယ္ စသျဖင့္ ေျမာ္ျမင္ တတ္တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
(၃) ဝီရိယကေတာ့ မေလွ်ာ့တဲ့ စိတ္၊ မေၾကာက္မရြံ႕၊ မတြန္႔ဆုတ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္တာ ျဖစ္မယ္၊ ဘုရားေလာင္းဟာ စိတ္ခိုင္ၾကည္ ရဲရင့္စြာ နဲ႔ မိေက်ာင္းရဲ႕ ဦးေခါင္း ေပၚက်ေအာင္ ခုန္ခဲ့ တာပဲ။ ေခါင္းေပၚ က်ပါမွ ေထာက္ၿပီး တစ္ဖက္ ျမစ္ကမ္းကို ဆက္ခုန္ ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား။
(၄) စာဂ ဆိုတာကို ဒီဇာတ္မွာေတာ့ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားျခင္းကို ဆိုလို တယ္လို႔ ပညာရွင္ အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကတယ္။ တျခား ေနရာ၊ တျခား အေျခအေနေတြ မွာေတာ့ ေပးကမ္းျခင္း အားျဖင့္ လူေတြအေပၚ အႏိုင္ယူျခင္း သေဘာ ရွိတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ဟာ တကယ္ေတာ့ မိေက်ာင္းရဲ႕ ဦးေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ ခုန္ရ တယ္ ဆိုတာ ဟာ တကယ့္ စြန္႔စားခ်က္ ပါပဲ။ လြဲေခ်ာ္ သြားရင္ ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္ စရာေတြ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရန္သူေတြ က ေပးလာတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ ကို ေက်ာ္လႊားရာမွာ စြန္႔စားဖို႔က လိုတာပဲ။
ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္ မိေက်ာင္း ရဲ႕ အႏၱရာယ္ ကေန လြတ္ခဲ့တာက ဆိုခဲ့တဲ့ ပရိယာယ္ ေလးခုေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဒီမွာ တခ်ိဳ႕ က ပရိယာယ္ သံုးတာဟာ လိမ္ညာလွည့္စား ျခင္း မဟုတ္ဘူးလား၊ လိမ္ညာျခင္းဟာ အျပစ္ ျဖစ္ေစတယ္၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေစတယ္ မဟုတ္ ပါလား လို႔ ေမးတတ္ၾကတယ္။ တစ္ဖက္သား ကို ေသေၾက ေလာက္ေအာင္၊ ဘဝပ်က္ေလာက္ ေအာင္ မထိခိုက္ ေစဘဲ ဒီတစ္ဖက္သား ရဲ႕ ရက္စက္ ယုတ္မာမႈ ကေနၿပီး လြန္ေျမာက္ေအာင္ ပရိယာယ္ သံုးျခင္းဟာ အျပစ္ႀကီး ေလးမႈ မရွိ ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ပရိယာယ္ သံုးတဲ့ အခါ မွာ ေစတနာက တစ္ဖက္သားကို ေသေစ၊ ပ်က္စီးေစရယ္လို႔ သေဘာမထားရင္ ႀကီးေလးတဲ့ အကုသိုလ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ကို သူက ေသေအာင္၊ ဘဝ ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးမယ့္ အျဖစ္က လြတ္ေအာင္ ကိုယ္က စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔အတြက္ အက်ိဳးျပဳရာေတာင္ ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ ပါဏာတိပါတာ စတဲ့ ႀကီးေလးတဲ့ အကုသိုလ္ ျပဳျခင္းမွ သူ႔ကို လြတ္သြား ေစခဲ့တယ္ မဟုတ္ လား။
ေစတနာ အလိုဆိုး နဲ႔ ပရိယာယ္ သံုးရင္ေတာ့ အျပစ္ရွိတယ္ လို႔ပဲ ဆိုႏိုင္တယ္။ လူ႔ေလာကမွာ လူမႈ ျပႆနာေတြ က အ႐ႈပ္ သားလား။ နီတိဆရာေတြ ေျပာတတ္တာ ရွိ တယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ေတာႀကိဳ ေတာင္ၾကားမွာ ျမက္ကိုစားရင္းနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ေနေနတဲ့ သား သမင္ကို သတ္ျဖတ္မယ့္ မုဆိုးက ရွိေနတတ္ တယ္တဲ့။ ဟုတ္မွာပဲ။ ဘာရန္ညႇိဳး မွ မုဆိုးေပၚ မွာ မရွိရွာတဲ့ သားသမင္ ကို မုဆိုးက လာၿပီး ရန္ရွာတာ၊ အေသသတ္ဖို႔ကို ေရာက္လာတတ္ တာလိုပဲတဲ့။ လူ႔ေလာက မွာလည္း ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္သြား၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ လုပ္ေနေပမဲ့ ကိုယ့္ကို ရန္ရွာ လာသူေတြ ေပၚလာ တတ္တာပဲ။
လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းေတြ မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ လူ႔ အဖြဲ႕ အစည္း တစ္ရပ္ဟာ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္ နဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ေနေန ေပမဲ့ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္းကို အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ သူေတြ၊ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္း ရဲ႕ ေနရာ ေဒသ ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္သူေတြ ေပၚလာတတ္ တာပဲ။
ဒီလိုေပၚလာၿပီး မိမိအဖြဲ႕အစည္းကို ၿဖိဳခြဲ အႏိုင္ယူခ်င္ သူေတြ ဟာ ၿဖိဳခြဲနည္း ပရိယာယ္ ေတြကို သံုးၾက တာပဲ။ ေရွးေခတ္တုန္းက ဆိုရင္၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုက တျခားအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ကို အႏိုင္ယူ ခ်င္ရင္ ေဘဒဥပါယ္ ဆိုတာကို သံုးၾက တယ္တဲ့။ ေဘဒဥပါယ္ဆိုတာက အႏိုင္ ယူလိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈကို ၿပိဳကြဲေအာင္ ၿဖိဳခြဲတဲ့နည္းကို ဆိုလိုတာ။ ေဘဒဥပါယ္ ကလည္း အမ်ိဳးအစား သံုးမ်ိဳးရွိ တယ္။ ပထမ အမ်ိဳးအစား ကေတာ့ အခ်စ္ ပ်က္ျပယ္ေအာင္လုပ္တဲ့ ပရိယာယ္ကို ဆိုလို တယ္။ အဖြဲ႕ အစည္း ထဲမွာ အခ်င္းခ်င္းသင့္တင့္ ညီၫြတ္ ေနရင္ စည္းလံုး ေနရင္ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္း ကို အႏိုင္ယူဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္း အင္အား ဆုတ္ယုတ္ သြားေအာင္ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အထင္ အျမင္ လြဲေအာင္၊ သေဘာထား ကြဲလြဲေအာင္ ကုန္းတိုက္ စကားေတြနဲ႔ ေသြးခြဲတဲ့ နည္းျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶ စာေပေတြ မွာ ေတြ႕ဖူးမွာပဲ။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ မင္းျဖစ္သူက ဝႆကာရ ပုဏၰားကို ေစလႊတ္ၿပီး ေဝသာလီ မင္းသားေတြကို အခ်င္းခ်င္း အခ်စ္ ပ်က္ေအာင္၊ ညီၫြတ္ျခင္း ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ ခဲ့ဖူးတယ္။
ဒုတိယနည္း ကေတာ့ ဗိုလ္ပါ အင္အား၊ လက္နက္ အင္အား၊ ဓနအင္အား စသည္ တို႔ကို ျပၿပီး အရွိန္ နဲ႔ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္း က လူေတြ ကို ေၾကာက္လန္႔ ေစတာ၊ ဒီလိုေ ၾကာက္လန္႔ၿပီး သူတို႔ဘက္ ကို ဝင္ေရာက္လာ ေစျခင္းျဖင့္ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕ အစည္းရဲ႕ စည္းလံုးမႈကို ပ်က္ေစ တဲ့ နည္း ျဖစ္တယ္။ တတိယနည္း ကေတာ့ ႀကိမ္းဝါးျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း မ်ိဳးစံုနဲ႔ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ညီၫြတ္မႈကို ပ်က္စီးေစတဲ့ နည္း ျဖစ္တယ္။
ေရွးေခတ္ က နီတိ စာေပေတြ မွာ ပရိယာယ္ ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဖာ္ျပ ထားတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ပရိယာယ္ေတြ ကလည္း အမ်ိဳးကို စံုေန တာပဲ။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ လည္း တစ္ဦးက တစ္ဦးကို အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္က တျခား အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ကို ပရိယာယ္ေတြ သံုးၿပီး လႊမ္းမိုး အႏိုင္ယူတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနမွာပါပဲ။ ကိုယ့္ကို ထိပါးလာတဲ့ အခါ၊ ကိုယ့္အဖြဲ႕အစည္း ကို ထိပါး လာတဲ့ အခါမွာ တံု႔ျပန္ ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိတာ ပါပဲ။ ကိုယ့္ကို အႏိုင္မယူ ႏိုင္ဖို႔ အတြက္၊ ကိုယ့္အဖြဲ႕ အစည္းကို အႏိုင္မယူ ႏိုင္ေစဖို႔ အတြက္ ထိပါးလာ သူေတြထက္ သာတဲ့ ပရိယာယ္ေတြ၊ အသိသတိ ေတြ ရွိေန ဖို႔လည္း လိုမွာ ပါပဲ။
ကိုယ္က်င့္ တရား ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေစတနာ အလိုဆိုး နဲ႔ တစ္ဖက္သူ ပ်က္စီးေအာင္ အသံုးျပဳ လာတဲ့ နည္းေတြ ကေတာ့ အလြန္ အကုသိုလ္ မ်ားတယ္ လို႔ ယူဆ ရမွာပဲ။ မိမိဘက္ ကလည္း ေစတနာ အလိုဆိုး မျဖစ္ဖို႔၊ ေနာင္ရလို႔ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ မွားယြင္းတဲ့ နည္း ပရိယာယ္ေတြကို မသံုးမိဖို႔ ကိုေတာ့ သတိထား ရမွာ ျဖစ္တယ္။
(၂)
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာ တို႔ကို ေျပာျပ သူ၏ စကား ဆံုးေသာ အခါ အျခား မိတ္ေဆြ တစ္ဦးက ဝဓဒ႑ ဥပါယ္ အေၾကာင္း စကား ဆက္ ပါသည္။ ဝဓဒ႑ဥပါယ္၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို သူက အက်ယ္ တဝင့္ ရွင္းျပ သည္။ ထို႔ေနာက္ ဤဝဓဒ႑ဥပါယ္ ကို ေစတနာ အလိုဆိုး ျဖင့္ မွားယြင္းစြာ အသံုးျပဳ မိပါက အသံုးျပဳမိ သူ၌ အကုသိုလ္ အျပစ္ႀကီး ေလးစြာ က်ေရာက္ ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေနာင္အခါ ၌လည္း မိမိ မွားယြင္းစြာ ျပဳခဲ့ မိျခင္းကို ေျဖဆည္ မရေလာက္ေအာင္ ေနာင္တ တရားတို႔ ရေနႏိုင္ ေၾကာင္း ရွင္းျပေနပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္က ပရိယာယ္ေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း...။ ကိစၥ မ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ ဆိုသည့္ စကား၊ ျပႆနာ ႐ႈပ္လွ လူ႔ဘဝ ဆိုသည့္ စကားမ်ား အေၾကာင္းကို တေမွ်ာ္ တေခၚ ထို႔ေန႔ က ေတြးေတာ ေနမိ ပါသည္။